Waterpoort

De waterpoort is rond 1492 gebouwd, tegelijkertijd met de stadswal rond de stad. De poort diende om de toegang over water naar de stad af te sluiten. De waterpoort werd gebouwd op de Hoogendsterpijp (een pijp is een smalle waterdoorgang). In 1613 werd de poort verbouwd tot sierpoort omdat deze geen militaire functie meer had. Vanaf dat moment heeft de poort in hoofdlijnen haar huidige uiterlijk. De architect is overigens onbekend. In 1757 volgde een grondige verbouwing.

In 1785 kreeg de poort een wachterswoning. Het middengedeelte had nu een sterk 18de-eeuws uiterlijk. Vanaf 1825 werd de stad 's nachts niet meer afgesloten, waardoor de poort definitief haar functie verloor. In de 19e eeuw werden alle andere poorten rond Sneek afgebroken. Ook voor de waterpoort zag het er slecht uit aangezien stoomboten er niet onderdoor pasten. Toch is de poort onder druk van de bevolking blijven staan. In 1877 werd hij gerestaureerd volgens een ontwerp van de landelijk bekende architect Isaac Gosschalk, uitgevoerd door Johannes Philippus Hogendijk. Gosschalk maakte de 18de-eeuwse wijzigingen ongedaan en herstelde de vroeg-17de-eeuwse toestand. Hij gaf een vrije interpretatie van het oorspronkelijke middengedeelte, waardoor hij sterk het huidige aanzien van de poort bepaalde.

De Waterpoort bestaat uit twee achtkantige torens, met daartussen een brug over de vaarroute tussen de De Kolk en de Stadsgracht aan het stadscentrum, en boven de brug een poortwachterswoning. Sneek had nog vier andere waterpoorten en twee landpoorten, die alle zijn gesloopt. De Waterpoort bleef over en is tegenwoordig het symbool van Sneek. Dit symbool is onder meer terug te vinden in het grootzeil van het Sneeker skûtsje Sneker Pan en in het logo van heel veel Sneker ondernemingen.